Bir gece oturursun sokağın en karanlık bankına, yakarsın sigaranı.
Sönmeyecek, senden önce bitmeyecek bir sigaranın hayalini kurarsın.
Yakarsın bir tane daha, sanki farklı sonuçlanacakmış gibi.
Kısarsın gözlerini aydınlığa alışık olmadığın için.
Yanan tütünlerin kızıllığı bile çok gelir sana.
Düşünürsün yine bir şeyleri.
Anlamaya başlıyorsun belki ama inanmak istemezsin sen.
Çamura saplanmışsın ama bağlanmaktan korkuyorsun.
Korkma, kaybedecek bir şeyin yok ya kendinden başka.
Bırak çeksin seni karanlığına.
Çabalama, karşı koyma!
Belki orada da bir bank bulursun senin gibi olduğunu düşündüğün, duyguları yıpranmış bir kadınla.
Oturursun yanına.
Yorgun, bitkin, boğuluyor gibi hissedersin, normaldir.
Konuşamazsın.
Konuşsan belki de sigara uzatacak sana.
İlk kez sigara içeceksin yanında kadınla, karanlık bir bankta.
Belki de kadının sigarasıyla alışacaksın aydınlığa.
-Anhedonik