Batıkent Metrosunda bir kadın ağlıyordu.
Üzerinde koca düğmeli bir palto,
Ve son zamanlarda güzel bir film izleyemediğinden yakınıyordu.
Ardı sıra sokak çalgıcısının akordiyon sesi yankılanıyordu.
Sanki bu başkent yanıyordu, yıkılıyordu.
Bir kadın, Batıkent Metrosunda ağlıyordu.
Bir çocuk ipekten bir mendil uzatıyordu.
Bu bozkır iklimine çelimsiz dallara inat salıncaklar kuruyordu,
Göklerde yağmurlar kuruyordu.
Batıkent Metrosunda kadın, bir ağlıyordu.
Bir adam, teorik olarak koca bir kentten gidiyordu.
Fakat çağının aydınları her şeye rağmen gitmemeyi öneriyordu
Ağlıyordu bir kadın Batıkent Metrosunda.
Tüm raylı sistem hayallerinin üzerinden geçmiş bir adam,
Batıkent Metrosunda ölüyordu..
4 comments
Gönül mürekkebini iyi akıtmışsın ustam.Tebrikler, kalemine sağlık…
Müteşekkirim azizim.Sizin de bende eksik tarafınız yok gönül kalemini akıtmak konusunda..
İçerisinde biraz fazla -yor eki geçmesi beni rahatsiz ettiyse de gercekten çok hoş bir siir. Bundan daha iyisini bulamayacagimi dusundugumden bu gecelik Siir dozumu aldigima kanaat ediyorum tebrikler..
-yor eki pişmanlıktır.Şair bu şiirde çok pişman olduğunu anlatı(yor)du.
Güzel yorumlarınız için çok teşekkür ederim.