Bizi şu yazıp da sildiklerimiz,
Düşünüp de söyleyemediklerimiz tüketti.
Biri alıp da ikiyi hayal etmeler,ikinin eşiğinde üçün peşine düşmeler tüketti.
Bizi bizden başkası değil,
Bizi yine “Biz” tüketti.
Aynaya bakıp da gördüğümüz o masum suret yanılttı,
Dolanan kırk tilkinin kuyruğunu gidip bir başkasına daha dolattı,
İçinden çıkılmaz “Ah!”lara bir yenisini daha ekletti ama,
Bizi bizden başkası değil,
Biz yine “Biz” tüketti.
Rahatlığı diken, derdi görünmez kılıp,
Sefillere bir yeni karakter daha ekletti.
Sıkıntı görmeyip de azan bu nefis var ya,
Bizi bizden başkası değil,
Biz yine “Biz” tüketti.