Bu gece güzel bir gece anne.Sana anlatamadıklarımı anlatmak istediklerimi anlatacağım güzel bir gece.Uzun zamandır anlatamıyorum.Sanırım 2 yıl oldu anlatamayalı.
Kışı sever misin anne?Ben severim.Sanırım bu yüzden bekleyemedim Mart ayını o yüzden kışta geldim senin sıcak koynuna.Yaklaşık 5 yıl oldu anne.Ben kendimi farkettim farkedeli içimde öyle bir kış başlattım ki bu kış hala bitmedi sürüyor sürecek de.
Benim kışlarım sert geçiyor anne.Ne bir ağaç yeşeriyor ne doğru düzgün güneş açıyor.Lakin son zamanlarda en sert kışı yaşıyorum öyle çetin geçti ki bu son kış hala o fırtınalı tipinin etkileri sürüyor.
Fırtınadan öncesini anlatayım mı anne?Yazarken bile heyecanlanıyorum, ellerim titriyor,gözlerim doluyor.Her gecenin bir gündüzü her kışın bir baharı vardır ya anne.Fırtınadan önce öyle güzel bir bahar geldi ki bu baharı ne bi göz görmüş ne bi kulak işitmiş.Bu benim baharımdı anne benim.
Bu baharı ben getirmedim ama o öylece aniden geldi ki hiç bitmeyecek, bu bahar hep benimle kalacak sandım.O kadar mutluydum ki sevinçten dizlerimin bağları çözülmüş yaradana şükür ile vecd ediyordum.Zira ben hep bu baharı bekliyordum.Artık her yer yemyeşildi.Dağlardaki kardelenlerin yerini çeşit çeşit renkli mi renkli çiçekler almıştı.Artık kuşlar cıvıldıyor güneş tüm edasıyla kendini gösteriyordu.Aslında bu baharın bir habercisi olmuş ama ben farkına varamamışım.Uzak diyarlardan güzel bir dosttan gelen bir hediye bu baharın habercisi olmuştu.Alageyik geldikten kısa bir süre sonra uyandığımda o güzelim bahar gelmişti nihayet kalbime.Lakin bu bahar kısa sürdü anne.Ben bu bahardan bir şey anlamadım.Bittiğinde o kadar şaşkın ve üzgündüm ki anlatamam.Ama ben ümidimi kesmedim anne bi umut bahar yine gelecek.
Ben yine bekliyorum anne.Baharı getiren o güzel çocuğu bekliyorum.Yine senin oğlun olduğum çok belli oluyor zira gözlerimden okunuyormuş hüznüm.Bir arkadaşım öyle söylemişti.
Bekliyorum.Yine her yer bembeyaz karlar içinde ama ben baştan aşağıya siyahlar içindeyim anne.Güneş artık küskün bulutlardan göremiyorum bile onu.Her gün bir fırtına bir tipi.Gözlerimi açar açmaz dağlara çıkıyorum kardelenlerin yanına.Alageyikte yalnız bırakmıyor beni.Siyahlar içinde haykırıyorum ‘ey bahar gel artık.’.Ben haykırırken o uğursuz kargalar yine kahkaha atıyor bana.O güzelim bahar varken bile devam ediyorlardı uğursuz kahkahalarına ama umursamıyorum onları merak etme
Bahar gelecek mi bilmiyorum anne ama bildiğim tek bir şey var oğlun tüm benliğiyle o baharı beklemeye devam edecek.