gecenin tam ortası bu vakitler , elime kalem düşmüş, sensizliğin ortasında , yine senle çalıyor zaman , üstüme sinmiş bu ; senin yarattığın yalnızlık kokusu , ardın sıra bir matemle…
her adımda , her nefeste kırbaçlanan bir yalnızlığım!adım, adım üstüme sinen , kokusu varlığı olmayanın yarattığı,seçip bilerek bırakılmış kuru kuru yapraklar ,belkide ölmeye şaadet , son baharlar bahaneydi, ölümü beklemekle…