Tamam şimdi, silk bi Sayko diren Tozlarından kendine yaşam dilen Biz adı bu yolları çok iyi bilen Düştü kalkmaz bir daha demeyen Kalem elinde artık duygularınla pro kağıt Düşünürken korkularına…
Bu sefer ne kafiye var, ne satırlar var. İçimde olan savaş ne kafiyelere sığar ne satırlara. Öyle bir hırsın pişmanlığı oldu ki olup bitenler hala ne istediğimi bilmiyor ruhumun köşe…
-Bak! Gördün mü? +Sis olmuş odamda ki düşünceler. -Gördün mü? +Ben bile kendimi göremez oldum. -Daha ne var görülecek? +Ama kapının altından gelen güneşin ışığını görebiliyorum. -Hayır.. Hayır… Benim yansımam…
Her toprağın çeşidi ve rengi vardır. Fakat bizim toprağımız onlarla aynı. Tek bir fark var o da renkler. Biri kırmızı diğeri mavi.. Ay’ımız Yıldız’ımız bir bizim. Onlar rengini Türk’ün gökyüzündeki…
Kuşkusuz ne akıllı insanlardır onlar… Bir taraflarında boya diğer taraflarında kurşun izi.. Çalışmak zor değildir onlar için. Çalışmak gücünün yettiği kadar çabalamaktır. Eğer onlara bir el versen bir işi daha…