An gelir şafak söker dağılır gece
Gün taşları dizilir bir bir göklere,
Gök uyanır,
Sonra kuşlar uyanır, böcekler uyanır,
Uyanır toprak, çiçekler uyanır.
An gelir şafak söker,
Ve dağılır gece belirir tüm acılar
Çatar kara bulutlarını gök ağlar
kuşlar siner bir köşeye
böcekler titrer,
ciçekler boyun eğer ,
toprak ezilir
üzülürler
Ve insan,
Ne uyanır ne üzülür