Oluru yoktu, olmadı da zaten.
Ne diyordu bir öğretmen atasözü,
Söyle bizde gülelim.
Pek çok şeyin bambaşka olmasını isterdim.
Bende.
Bizim büyük çaresizliğimiz.
Doğrusu iyi idare etmiştik.
Zaman makinesini arayan kimdi?
Ben buldum da.
Nida’nın gözleriymiş meğer.
Zamanı durduran.
Sıkı tutun, hız yapalım biraz.
Ruh mu? Hastasıyım.
Bırakın bu yolu yalnız yürüyeyim.
Ve elbet paratoner görevi görür,
Birleşince ellerimiz.
Ne diyorduk?
Zamansız geldi ayrılıklarım.
Duygu hırsızlarına müebbet talebim var
Hakim bey!
Gökdelenler diyorum, sahiplerine girsin.
Öğretmenin kim senin?
Yanlış öğretmiş sevmeyi.
Kediler,
Ne güzel kaykılıyorlar!
Kimsesiz bir Lunapark’ta
Dönmedolaba binelim istiyorum.
Çiçekleri koparan kim?
Susma hakkımı kullanıyorum.
Kime diyorum ben?
Civcivleri boyamasanıza.
3 comments
Hocam tam içimde hissetmiştim şiiri, gökdelenlere rastladım
farklı ve hoş
kısa ve öz yorumunuz için teşekkür ederim.