İzliyorum zamanı kirli penceresinden
Ağır ağır dokulen kum tanelerini
Benim dışımda her şey akıyor
Kırık bir aynaya gözlerim dikiliyor
Işıkların aksi bulutlarda kayarken
Bir köhne saltanat son buluyor elimde
Ve ben bağırıyorum, bağırmak ateş
Bir kösnüdür karabasan.
Daima üzerimde
Yalan son nefesin garip bir cilvesi
Yalan kuru bir ağacın olgunlaşmış meyvesi
Her yer akıyor her şey su gibi
İnsan dili soğuk bir kış
İnsan dili yaz
İnsan dili büyüyen bir yara
İnsan dili eriyen kızgın bir yağ
Hasan Özpolat