öyle bir dünyada yaşıyoruz ki
ağlamanın güçsüzlük
gülümsemenin kurnazlık
bakışların yalanlarla dolu olduğuna inanılıyor
peki bunların hepsi gerekli mi
bir olay üzerine ağlamam beni gerçekten herkesten güçsüz mü yapar
yoksa komik bir şey olmadığı halde her daim gülerek dolaşmak
içimde bir sürü sır olduğunu mu gösterir
sana her sevgi dolu baktığımda
aslından içimden senden nefret ettiğimi mi düşünüyorsun
o zaman genç
sen beni hiç tanıyamamışsın
ben ağlarım
hem de çok ağlarım ama bu güçsüz ya da korkak olduğum için değildir
ben yaşamayı seçtiğim için ağlarım
bir şarkıyı dinlerken gözüm yaşarmışsa ne olur
bu hayata ne kadar bağlandığımı gösterir
aslında sen hiçbir şarkıyla ağlayıp gülmediysen kendine bak
çünkü genç sen daha hayatın tadına bakmamışsın
baktığını düşünüyorsun ama senin için hayat
baharatsız yavan yemeklere benzer
diğerini tatmadığın için tek türün o olduğunu sanırsın
ama bilmiyorsun ki o baharat olmadan sadece kendini kandırmışsın
o yüzden korkmadan ağla
sürekli ağla ve bu ölü ama anlamsız hayatına
küçük de olsa bir şeyler kat
kendi baharatını oluşturmaya başlayarak