Bu yollar biter mi adımları saymakla?
Yorulmaz mısın, vazgeçmez misin yarısında?
Arkana bakmadan daha ne kadar gidebilirsin?
Ne kadar eminsin kendinden?
Aklın hep gerinde kalırken, yavaşlatırken seni
Pişman olmaktan hala korkmuyor musun?
Sen hiç yanılmıyor musun, ağlamıyor musun?
Gerçek nedir biliyor musun?
Dünya ışıkla buluşunca, renkler geriye dönünce
Hayaller batınca gerçeklerin kalbine
Huzur, hafif bir rüzgarla terk eder içini
Dünü bitirmeden, acının sarhoşluğu ile başlarsın güne
Bunlar çok uzak gelir sana, çok anlamsız.
O ıssız adanda,
Kıyına vuran ölü insanlardan kurtulmayı düşlersin
Bir mezar kazarsın içinde, bütün geçmişine
Ama akıl sır ermez dünyanın işlerine
Belki özlersin sen de birilerini, günün birinde
Hayaller kurarsın, mutluyum sanırsın
Kıyıya bile yüzersin, kendini terk edersin
Bir bakmışsın, sen de fedakarsın
Sen de pişman
İşte o zaman, gerçekleri ağlarsın