Fecr’den fecr’e aczi yaşamak.
Elimden gelen bir şey varsa budur ancak.
Saf saf dizildi hüzünler, kıyama durdu bekleyişler,
Rükûda teslimiyet; secdelerde umut var.
Kuşbakışı izliyorum yanına düşen gölgeyi.
Ihlamur kokusu sarıyor yürüdüğün caddeyi.
Dağılan tesbihinin imamesiyim yazılarında.
Belki de en bereketli pişmanlık yaşamında.
Medli bir harf gibi nefesindeyim şimdi
Kırık bir hemzeye bırakıyorum yerimi
Bal arısı kondu bize açan çiçeklerine
İlkbahar geliyor benim yerime.
[İremY]