Yaşamanın sırrına erenlerden misiniz yoksa hali hazırda hayatı sorgulayanlardan mı.Düşünerek yaşayanlardan mı yoksa bir dakika sonrasının hayalini kurmadan yaşayanlardan mı.Eskiden her zaman sonrasını düşünürdüm.Şimdiki anın değerini değil de gelecekteki halimi getirirdim aklıma. Zaman geçtikçe değişti bu durum zamanla yıprandığımı bununla beraber kendimden çok insanları düşündüğümü farkettim.Elalem ne der fikrinden uzaklaşmazdım mesela.İnsanlara göre hareket ederdim ve şu anda hayatımın istemedigim şeyler doğrultusunda gittiğini farkettim.Kuyuya düşmüş de kimse sesimi duymuyormuş gibi ayağa kalkmaya çalıştıkça kuvvetim azalıyormuş gibi çirkin bir his bu bununla beraber aynı gökyüzünü paylaştığım insanları sevme arzusuyla dolmuş taşmaya hazır bir yürek var bende.Sevmek ya da sevilmek hangisi daha güzel bilmiyorum ama.ikisi de güzel sanırım belki de sevdiğin kişi tarafından sevilmek bu daha akla yatkın belki de bencilce bilinmez…Bencil olmak gerekiyor galiba artık kendi isteklerin doğrultusunda yaşamayı elalem ne der korkusundan uzaklaşarak yaşamak daha gurur verici bir şey çünkü.Bunlarla beraber aynı gökyüzü altında nefes alabildiğimiz insanları da sevmek mutluluk verici oluyor.Sebepsiz yere gülmek,öpmek,sarılmak o kadar mutlu ediyor ki beni yaşadığımı hissediyorum o an.Sevdiğimi ve sevildiğimi hissediyorum.Ve en özeli ve en güzeli de “iyi ki varsın” cümlesini duymak oluyor o an.