Neden kimse yok yaver?
Neden etrafımız yalnızlıkla çevrili?
Arkadaşlarımız vardı dostlarımız,
Yalnız kalmışız yaver çağır gelsinler
Çağır gelsinler…
Çayı da ben koyarım yaver sen,
Sen kalabalığı getir bana yeter
-‘Hemen gidiyorum’
Haydi bakalım yaver git ve çabucak gel
Sakın geç kalmayasın ama
Bilirsin çay dumanı üstündeyken içilir
Çabuk gel dedim hayli zaman oldu
Nerede kaldı bu yaver çay da soğudu
İşte geldi şükür…
-Nerede kaldın yaver
-‘Bulamadım ‘
Kimi bulamadın yaver dostlarımızı mı ?
Nasıl bulamadın yaver vardılar oysa
Bir vardılar sonra yok mu oldular?
Acaba , acaba ben mi yanlış biliyorum
Hiç dostumuz yok muydu?
Ya sen yaver? Peki sen var mısın?
Ben yalnızlıklardayım sen yanımda mısın ?
Heyyyyy kime diyorum yaver
Anlaşılan sende yoksun seni de ben uydurmuşum
Sende herkes gibi bir vardın sonra yok oldun yaver
Bende alır başımı giderim o zaman kalan tek kapıyı çalmaya
Ey Alemlerin rabbi Allahım
Kimsesizlerin,çaresizlerin yegane limanı
Bir hayırsız kulun geldi kapına
Çok bir şey istemem söz
Yalnızlığı paylaşsak kafi
Kabul eyle…
1 comment
Yalnızlık. Kimi zaman yıpratıcı ama kimi zaman tercihlerin en doğrusu. Kimse yoksa şayet yanında