Varoştan bozma bir kıyı, tüm çilekeşliğiyle harlanan bir dalga, ufuk çizgisinde kaybolduğum bir deniz, hem denize hem gözlerime yansıyan karanlık gökyüzünde saklanarak kendini farkettiren yıldızlar ve olmazsa olmazım yine gece.
Uzaktan uzağa kulağımı tırmalayan çocuk sesleri karışırken iç sesime. Dermanı bu kez gece de aramak nafile ama bu da bir tavır sessizlikte. Gülücüklerin tek sebebi mutluluktan olsaydı o zaman insan nasıl mutluluktan ağlayabilirdi. Gülücük vardır acıyı saklayan, gülücük vardır acıyı bastırmaya çalışan ve dahası görülmeyen acının görüldüğü bir mutluluk vardır.
KADİR DAĞ