İçimdekileri dökmem gereken sebepler var. Nedir bu yaşadıklarım, hissettiklerim? İçimdekilerin sebebi neydi? Kimdin sen? Benim başımdan eksik olmayan o uzaklardaki engel. Kimdim ben? Senin için neydim yıllarca? Anlaşılmayan çok şey vardı aslında. Anlatmak istediklerimin yanında hiç kalır hepsi. Sussam dağlar kadar! Konuşsam tek kelime miydi her şey bendeki? Dünyalar kadar bir hiç miymiş ya da? Hangi dil anlatır şimdi içimdekileri? Hangi formül yeter çözmeye seni? Sıradan mıydı karşıma çıkma nedenin yoksa yıllar öncesine dayanan bir takıntı mıdır bilmem. Neydi uzakta duruşundaki güzellik? Kardan adamın en canlı örneğini göstermek miydi? Bembeyaz, tertemiz… Dokunsan buz..! Anlatsam sana bendeki seni erir miydin ya da anlamaz mısın sen, hani kardan adamlar konuşamaz ya, konuşmasan da anlamaz mısın beni? Mahkum muyum ben de karlarla kaplanmaya? Kaçıncı eriyişten sonraki buz kesişim bu benim, daha kaç tanesi daha sırada? Kaçıncı son soluktu bu benim sessiz sessiz soluduğum her bir özlemimi? Sen yokken her şey varmış gibi, ama sen yokken de hiçbir şey yokmuş gibi… Bir delilik daha. Benim için kaçıncı kez daha kardan adam olacaksın? Bu kaçıncı buz tutuşun sıcak bakışlarda? Artık hiçbir şeyin fark etmediği apaçık ortada, benim gibi. Ben buradayım sen yoksun. Gelecek misin, yoksa hep kapı çalıp da kaçacak mısın? Masum bir çocukmuş gibi… Ben alışmam, izlerim. Hayallerimde yine izlerim, yine izlerim. Sen yoksan hayallerim hep benimle.